Vanaf voorjaar 2011 komen we naar El Sigiloso in het aangepaste huisje, dit was de 10e keer. Zoals altijd keken we er al weken van tevoren naar uit: naar het terras met het mooie uitzicht, de schapen die vlak langs komen klingelen, de blaffende honden en kraaiende hanen en de rivier met het ruisende water. We komen niet zo ver, mijn man loopt moeilijk, maar dat is ook helemaal niet nodig. Dichtbij huis, in Coin en omgeving is voldoende te zien en mee te maken. De dagen kabbelen voort en voor ons is dat genoeg en een heel plezierige tegenstelling tot het roezige leven in Nederland. Iedere keer hebben we wel extra hulp nodig, is het geen bezoekje aan de dokter, dan is het wel de noodzaak van een rollator of thuiszorghulp voor 48 uur. En iedere keer weer worden die problemen opgelost door de eigenaren van El Sigiloso. Zonder hen zouden we niet kunnen komen. Nu hadden we graag nog langer willen blijven na de zes weken en namen we met pijn in het hart afscheid. Maar we komen weer!